Deneme
...Yaşasın Cahillik
Kitaplar düşürmüştü bizi ağlarına. Kandırmışlardı bizi, güzel renkli
renkli kapakları ile, kavrayıp çalmışlardı bizi gerçek dünyanın pembe
düşlerinin arasından. Bağımlı olalım diye onlara, sayfa sayfa
aşılamışlardı kendilerini içlerimize. Yemek yemek, su içmek gibi olmaya
başlamıştı kitap okumak. Günde üç defa yemeklerden sonra... Kurtulmaya
çalıştık, aptal kutularının içinde kaybolmaya. Bırakmadılar peşimizi.
Bir kere girmişti benliğimize kitap okumanın kışkırtıcı dürtüsü. Aptal
kutularında huzuru bulmayalım diye sinsice yemyeşil masmavi pespembe
rengarenk simsiyah dünyalar sundular bize. Ulaşması da çok kolaydı bu
boyut kapılarına. Ufak kapalı bir kutu gibiydi. Boyboydu renk renkti
hepsi.Çantalara bile sığıyordu bu uçsuz bucaksız evrenlerin anahtarı.
Heryerde kışkırtıyordu bizi onu açmamız için. Devamlı yeni hikayeler
yeni maceralar anlatacağını, yepyeni düşünceler ile bizi zenginleştirip
bireysel aydınlanmamızı sağlayacağını fısıldıyordu gözlerimize.
Benliğimiz onun gibi zeki onun gibi engin bir düşman karşısında zayıf
kalıyordu. Kanıyorduk anlattıklarına, izin veriyorduk götürmesine bizi
ordan oraya.
Seri bir katildi... Uyuşturucu gibi... Kullanırken, benliğimize enjekte
ederken uçurucuydu. Mutluluk veriyordu. Dertlerden uzaklaştırıyordu. Ta
ki etkisi geçene kadar. Sonra tüm dertler geri dönüyordu ansızın. O
mutlu anları yaşadıktan sonra gerçek dünya daha da dayanılmaz oluyordu.
Yine acılardan kurtulmak için onu çekiyordu canımız. Kısır döngüdeyiz
onunla... Katildi uyuşturucu gibi. Belki bedenen cismen bir zararı
yoktu, ama toplumdaki yerimizi öldürüyordu. Herkes aptal kutusunda
yaşarken aptal insanlardan uzak durmamızı sağlıyordu. Toplumla
ilişkimizi kesiyordu. Buna karşılık ufak çözümler de öneriyordu avuntu
niyetine. Tıpkı bizim gibi kitapların dünyasında ordan oraya savrulan
insanları bulup onlarla yaşadıklarımızı, öğrendiklerimiz paylaşmamızı
destekliyordu. Bazen de birşeyler yazmamızı söylüyordu, kendimizi ifade
etmemiz için. sonra bunları diğer kurbanlara okutup içine çekiyordu
diğerlerini. Haindi,sinsiydi, yılmazdı.
Herşeyin farkındayım şimdi...Lakin çok geç artık benim için, tek
dileğim yeni gelenleri bu illetten uzak tutup, onları kitapların
anlaşılmaz tuzaklarına düşmemesini sağlamak... Onun için Kahrolsun
Bilinçlenme, Kahrolsun Kişisel Aydınlanma, Kahrolsun Kültür, Kahrolsun
Kitaplar... Yaşasın Aptal Kutusu...Yaşasın Aptallar... Yaşasın
Cahillik...
Copyright © FRP World © Fantezi Edebiyat ve FRP sitesi T�m haklar� sakl�d�r.