...Yaşasın Cahillik

Kitaplar düÅŸürmüÅŸtü bizi aÄŸlarına. Kandırmışlardı bizi, güzel renkli renkli kapakları ile, kavrayıp çalmışlardı bizi gerçek dünyanın pembe düÅŸlerinin arasından. Bağımlı olalım diye onlara, sayfa sayfa aşılamışlardı kendilerini içlerimize. Yemek yemek, su içmek gibi olmaya baÅŸlamıştı kitap okumak. Günde üç defa yemeklerden sonra... Kurtulmaya çalıştık, aptal kutularının içinde kaybolmaya. Bırakmadılar peÅŸimizi. Bir kere girmiÅŸti benliÄŸimize kitap okumanın kışkırtıcı dürtüsü. Aptal kutularında huzuru bulmayalım diye sinsice yemyeÅŸil masmavi pespembe rengarenk simsiyah dünyalar sundular bize. UlaÅŸması da çok kolaydı bu boyut kapılarına. Ufak kapalı bir kutu gibiydi. Boyboydu renk renkti hepsi.Çantalara bile sığıyordu bu uçsuz bucaksız evrenlerin anahtarı. Heryerde kışkırtıyordu bizi onu açmamız için. Devamlı yeni hikayeler yeni maceralar anlatacağını, yepyeni düÅŸünceler ile bizi zenginleÅŸtirip bireysel aydınlanmamızı saÄŸlayacağını fısıldıyordu gözlerimize. BenliÄŸimiz onun gibi zeki onun gibi engin bir düÅŸman karşısında zayıf kalıyordu. Kanıyorduk anlattıklarına, izin veriyorduk götürmesine bizi ordan oraya.

Seri bir katildi... UyuÅŸturucu gibi... Kullanırken, benliÄŸimize enjekte ederken uçurucuydu. Mutluluk veriyordu. Dertlerden uzaklaÅŸtırıyordu. Ta ki etkisi geçene kadar. Sonra tüm dertler geri dönüyordu ansızın. O mutlu anları yaÅŸadıktan sonra gerçek dünya daha da dayanılmaz oluyordu. Yine acılardan kurtulmak için onu çekiyordu canımız. Kısır döngüdeyiz onunla... Katildi uyuÅŸturucu gibi. Belki bedenen cismen bir zararı yoktu, ama toplumdaki yerimizi öldürüyordu. Herkes aptal kutusunda yaÅŸarken aptal insanlardan uzak durmamızı saÄŸlıyordu. Toplumla iliÅŸkimizi kesiyordu. Buna karşılık ufak çözümler de öneriyordu avuntu niyetine. Tıpkı bizim gibi kitapların dünyasında ordan oraya savrulan insanları bulup onlarla yaÅŸadıklarımızı, öÄŸrendiklerimiz paylaÅŸmamızı destekliyordu. Bazen de birÅŸeyler yazmamızı söylüyordu, kendimizi ifade etmemiz için. sonra bunları diÄŸer kurbanlara okutup içine çekiyordu diÄŸerlerini. Haindi,sinsiydi, yılmazdı.

HerÅŸeyin farkındayım ÅŸimdi...Lakin çok geç artık benim için, tek dileÄŸim yeni gelenleri bu illetten uzak tutup, onları kitapların anlaşılmaz tuzaklarına düÅŸmemesini saÄŸlamak... Onun için Kahrolsun Bilinçlenme, Kahrolsun KiÅŸisel Aydınlanma, Kahrolsun Kültür, Kahrolsun Kitaplar... YaÅŸasın Aptal Kutusu...YaÅŸasın Aptallar... YaÅŸasın Cahillik...

Chosen(Fatih Gürçay)

Copyright © FRP World © Fantezi Edebiyat ve FRP sitesi Tüm haklarý saklýdýr.

Yayýnlanma:: 2006-01-06 (2618 okuma)